جدول جو
جدول جو

معنی شسک به - جستجوی لغت در جدول جو

شسک به
نوعی به خوش طعم و زودرس
فرهنگ گویش مازندرانی

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از شکیبه
تصویر شکیبه
(دخترانه)
بردبار و صبور
فرهنگ نامهای ایرانی
تصویری از نسک با
تصویر نسک با
آش عدس
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از شکمبه
تصویر شکمبه
معدۀ حیوانات علف خوار، اشکمبه، اشکنبه، چرینه
فرهنگ فارسی عمید
(سَ بَ)
پارچۀ گرد بریده برای سریر مانند شبکه، پوست تنک که بر روی جنین باشد. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(اُ کُبْ بَ)
اسکفّه. آستانه: اسکبهالباب، ستانۀ در. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(سَ کَ بَ)
سبوسۀ سر. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(اِ بَ)
اسکوبه. فلکه که بر سر خنورهای سرتنگ روغن و مانند آن نهندیا پارۀ چوب که در شکاف خیک کنند. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(بَ / بِه)
مخفف شغال به. نوعی از به است که آن را در رامیان و کتول شغال به نیز گویند. (از جنگل شناسی ج 1 ص 242). توچ. سنگه. به جنگلی. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(تَ وَدْ دُءْ)
خشک و لاغر گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). شسب. شسوب. (از اقرب الموارد). رجوع به دو مصدر مذکور شود
لغت نامه دهخدا
(شَ کَ بِهْ)
به شیرین. آبی مطبوع. (فرهنگ فارسی معین). قسمی از به که بغایت شیرین باشد. (یادداشت مؤلف)
لغت نامه دهخدا
(عِ کِ بَ)
خوشۀ خرد انگور به خوشۀ بزرگ پیوسته، و گویند که در آن ده حبه است. (از منتهی الارب). عسقبه است و گویند ده حبه در آن است. (از اقرب الموارد). و رجوع به عسقبه شود
لغت نامه دهخدا
(شِ کَ بَ / بِ)
شکنبه. معده حیوانات خصوص-اً حیوانات علفخوار. (ناظم الاطباء). معده ستور. کرش. معده در غیر انسان. (یادداشت مؤلف). یکی از دو خانه زیرین دل. (لغات فرهنگستان). اشکمبه. اشکنبه. سیرابی. جانوران علفخوار (گاو، گوساله، گوسفند و غیره) که محل ذخیرۀ علف در موقع چریدن آنها است. این قسمت در حقیقت اولین بخش معده نشخوارکنندگان است که در حکم کیسه ای حجیم برای ذخیره است. سیرابی. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به مترادفات کلمه شود.
- مثل شکمبه، پارچۀ سست بافته شده. (امثال و حکم دهخدا).
، شکم. بطن. (ناظم الاطباء)
لغت نامه دهخدا
(شِ کَمْ بَ / بِ)
شکمبه. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف). کده. (لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی مؤلف). دره. کرش. جبجبه. اشکنبه. سیراب. سیرابی. سختو. معده (و آن در ستور نشخوارکننده است چون معده در انسان). (یادداشت مؤلف) : رودگانی و شکنبه و معده این همه عصب است و سخت دیرگوار. (الابنیه عن حقائق الادویه). رجوع به شکمبه شود.
- شکنبه بر سر کسی کردن یا کشیدن، نوعی از تعذیب و سیاست است. (از آنندراج) :
شکنبه طبل سان بر سر کنندش
دو دسته چوبها بر سر زنندش.
ابوطالب کلیم (از آنندراج).
- شکنبه پز، رواث. سیرابی فروش. (یادداشت مؤلف).
- شکنبه وا، نوعی غذا که از شکمبه سازند. آش شکمبه. سیرابی: شیخ گفت: اکنون این را به مطبخی باید داد تا شکمبه وایی پزد. (اسرارالتوحید ص 161)
لغت نامه دهخدا
سبوسه سر شوره سر زه نیام، توره سر آشی که از سرکه و گوشت و بلغور و میوه خشک پزند و آن چنانست که گندم را بلغور کنند و در سرکه بخیسانند و خشک کنند و هر وقت که خواهند صرف نمایند سرکه با آش سرکه
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از عسکبه
تصویر عسکبه
چلازه خوشه کوچک در خوشه بزرگ انگور
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از اسکابه
تصویر اسکابه
خنوری درخنور درخم
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از شکمبه
تصویر شکمبه
معده گاو و گوسفند، معده حیوانات خصوصاً حیوانات علفخوار
فرهنگ لغت هوشیار
سیرابی جانوران علفخوار (گوسفند گاو گوساله و غیره) که محل ذخیره علف در موقع چریدن آنهاست. این قسمت در حقیقت اولین بخش معده نشخوار کنندگان است که در حکم کیسه ای حجیم برای ذخیره است سیرابی
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از شکر به
تصویر شکر به
به شیرین آبی مطبوع
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از شکمبه
تصویر شکمبه
((ش کَ بَ یا بِ))
معده جانوران علفخوار
فرهنگ فارسی معین
برنج زودرسی که در مدت دوماه به دست آید
فرهنگ گویش مازندرانی
به جنگلی، درختی است با نام علمی obonga cydonia
فرهنگ گویش مازندرانی
به وحشی، نوعی به کوچک که انباره ی دانه آن به نسبت بزرگتر
فرهنگ گویش مازندرانی
بوی چس
فرهنگ گویش مازندرانی
شکمبه، عضو اصلی دستگاه گوارشی حیوان
فرهنگ گویش مازندرانی
نوعی به شیرین و خوش طعم به مرغوب
فرهنگ گویش مازندرانی
بوی گوشت خام، بوی مرغ و ماکیان
فرهنگ گویش مازندرانی